مہکمیں کلاتے اَت بانُک
اُزیر بلوچ
چوش دنیا ءَ روچے ہزارانی کچ ءَ مردم ودی بیان اِنت ءُ سپر کنان اِنت بلے لہتے انچیں انسان ودی بیت کہ آ انسان ءَ چہ ہم ہما دیمیں کارست بنت۔ لس زِند ءِ تہ ءَ ہمک انسان پہ وت جیڑ ایت ءُ وتی نپ ءُ پائدگ ءُ زاتی زِند ءِ آسراتی دیگ ءِ ہاتر ءَ سرجمیں زِند ءِ ہمت ءُ ہاٹیگاں دنت، اے انسان بے تواری ءَ پیداگ بنت ءُ بے تواری ءَ مِر اَنت۔دنیا ءِ دپتر چوشیں بے نام ءُ بےکردیں مردماں چہ سریچ اِنت ۔ یک نیمگے ہما انسان اَنت کہ گوں کسان کسانیں مول ءُ مکسداں وتی زِند ءَ گوازین اَنت ءُ ہمک مٹ بیوکیں گوات ءِ ڈول ءَ وتی بنکی زِند ءِ تب ءَ ہما ڈول ءَ مٹ کن اَنت بہ زاں ہر ڈولیں جاور بہ بنت گیشتر مردم ہمے بہ چل ءُ بہ رو ءِ فلسفہ ءِ سر ءَ وت ءَ دار اَنت ءُ زِند ءَ بے نپیں ساہ کشان ءَ گوازین اَنت۔
بلے لہتے انچیں کارست ہم ودی بیت کہ آ بے تواری ءَ ودی بنت بلے زِند ءَ انچیں کارپد ایر کن اَنت کہ آہانی رپتنی سرجمیں کازماس ءَ جُنبین ایت۔ دنیا ءِ دپترءِ تاک چوشیں بامرد ءُ دلیریں انسانانی کسہاں گوں سینگاریتگ اَنت۔ انسان ءِ ہر دور ءُ باریگ ءَ زلم ءُ زوراکی، چاگردانی پروشگ، راجانی بدھالی ءُ سیاہ ءُ تہاری ءِ جمبر گون اِنت ءُ پیداگ اِنت۔ ہمک راج ءِ راجدپتر ءَ کہ پد جن اِت اود ءَ زردیں ھزام ءُ ھونانی تچوکیں مولم ترا گندگ کئیت، روس ءِ مھلوک ءِ بدھالی ءُ ایردستی بہ بیت یاکہ جرمنی راج ءِ لگتمالی، لجزائر ءِ اوبادگانی درتہ پُچی ءُ گُلامی بہ بیت یاکہ کیوبا ءِ مھلوک ءِ بزگ ءُ لاچاری یاکہ افریقہ ءِ مہلوک ءِ زندہاتی مرگ ءِ کنڈءَ رسینگ ءِ موسم بہ بیت، اے درستیں راجاں ہوار دنیا ءِ گیشتریں راجاں زِند ءِنہ سگوکیں سکی ءُ سوری دیتگ ءُآہانی دیم ءَ زند ءِ ہمک رنگ بے رنگ ءُ ہمک تام بے تام بیتگ۔ ہرچ ہما راجاں کہ نہ سگوکیں درد ءُ اندوہاں چہ سپر کتگ ءُبے تواری ءَ گوں زِند گوازینگ ءِ سر ءَ وت ءَ داشتگ ہمود ءَ انچیں کردار ودی بیتگ کہ آہاں گوں نپری بالاد ءَ انچو مہکمی ءَ گوں زوراک ءِ دیم ءَ میلانک بیتگ اَنت کہ آہاں سرجمیں راج پاد کتگ ءُ آگاہ کتگ۔دنیا ءَ ہرکجا کہ زلمے بیتگ گڑا آہی ءِ ہلاپ ءَ اوشتوکیں ہما با کرداریں ءُ دلیریں انسان بیتگ اَنت کہ آہاں سرجمیں استان ءُ تاگتے گوں وتی پگر ءُ فلسفہ ءَ جہل کتگ۔ کارل مارکس، لینن ، چی گویرہ ءُکاسترو ءَ بہ گر داں گُلام مھمد، خیربخش ءُکریمہ ءَ بیا اے ہما انسان بنت کہ آہانی شعور ءِ کچ میتھ(ریاضی) ءِ ہچ ھساب ءَ اتک نہ کنت ءُ ناکہ چوشیں تب زانتے اے شعور ءَ گشینت کنت۔ اے شعورءِ ہما ٹُل اِنت کہ اود ءَ سر بیگ ءَ گوں کازماسے انچیں رازے پچ بیت کہ آہی ءِ زانگ ءُ مارگ ءِ ہاتر ءَ تراکریمہ ءِ ہما کردار ءِ سانچہ ءَ چہ گوزگی اِنت کہ آ بیست سال پیش جنگ ءِ ھزامیں دور ءَ گوستگ۔
بلوچستان ءِ میتگ تمپ ءِ دلبند ءَ ودی بیوکیں کریمہ، کئے زانتگءَ اَت کہ بے تواری ءَ ودی بیوکیں کریمہ انچیں کارپدے ایر کنت کہ آئی ءِ رپتنی بلوچ راج ءَ موتک کنگ ءِ جاہ ءَ سرجمیں مھلوک ءِ گیمرتگیں بالاداں ارواہے بکشائیت۔ بانک وتی کسانی ءَ انچیں جاہے گوازین ایت کہ یک نیمگے بلوچ گھگیری ءِ کلات کُلبر اِنت ءُ دومی نیمگ ءَ مہکمیں سنگر مزنبند اِنت۔ آ چماں گوریچان ءَ کنت داں کُلبر ءِ دازانی وشبوءَ ملار بیت ءُ زربار ءَ مزنبند ءِ آھوگانی درْدوکیں ندارگ آہی ءَ گوں بلوچ ڈیھ ءَ گیش نزیک کن اَنت۔ مرچی دوئیں بلوچ گہگیری ئیں جہد ءِ چیدگاں ہوار اَنت۔ اے مہکمیں سنگراں دلیریں نرمزار رودینتگ گڑا بانُک چوں بے بھر بیت۔دوئیں ماتکوہانی نیام ءَ ساہ کشوکیں بانک چو کلبر ءَ بُرز ءُ بلند ءُ چو مزن بند ءَ دلیر اَت ءُ ءُ وتی زمین ءِ پھازگ ءَ پہ دُشمن ءِ دیم ءَبرزیں کوہ ءَ مِک اَت۔ اے ہمے دلیری، جرُت ءُ ہمت اِت اَنت کہ ہمک توپان ءِ دیم ءَ بانک پہ پھرے مِک اَتءُ چہ مکسد ءَ یک گامے ہم پُشت نہ کنز ایت۔
تمپ ءِ دلبند ءَ رُستگ ءُ مزن بیوکیں کریمہ کہ وتی نودربری ءِ دوراں پہ راجی جہد ءَ تچ ءُ تاگ ءَ بندات کنت، یک انچیں دورے ءَ جہد ءَ بیت کہ آ دور ءَ بلوچ زالبول یے ءِ سساء آ جاہ ءَ سر بیت نہ کنت بلے بانُک اَت کہ برے تو گِندے تربت ءِ فدا چوک ءَ گُشتانک دیگ ءَ اِنت، برے تمپ ءِ نودربر ءُ زالبولاں پنت دیگ ءَ اِنت ءُ برے شالءُ دشت گڑا برے مند، کراچی ءُ آواران ءَ مھلوکی مُچی ءِ تہ ءَ بدواہانی چماں چم پیش دارگ ءُ گوشگ ءَ اِنت کہ آہاں اے زمین ءِ پُرشتگیں سنگ ءِ ٹُکرے ہم ماپ کنگ نہ بیت۔ گوں نزوریں بالاد بلے کلاتیں پگرءَ لیاری ءِ دمکاں ویل اَت ءُ مھلوک ءَ یجاہ کنان اَت، وتی بیل ءُ ھمبلانی ہمکوپگ اَت ءُ دشت ءِ پُلکاں بہ گِر داں بالگتر ءِ ڈناں مھلوک ءَ مُچی ءِ تہ ءَ گُشتانک دیانءَ گُلزمیں ءِ اوبادگانی کسہاں وتی مھلوک ءَ سر کنگ ءَ اَت۔ ہمے روان روانی ءَ بانک راج ءِ یک انچیں ماتے جوڈ بیتگ اَت کہ آئی ءِ پُشت ءَ آئیءِ بچ مہکمیں کلات جوڈ بیان اِت اَنت۔وتی ورنائی ءِ دور ءَ آ پہ ڈیھ ءَ دیتگیں واب ءِ سرجم کنگ ءَ بلوچستان ءِ کُنڈ کُنڈ ءَ ترگ ءُ وتی مھلوک ءِ ہمراہ اَت، آئی ءَ وتی زِند ءَ ہما کار کُت کہ کسے جیڑگ ءَ ہم تُرس آماچ بیت، آ مھلوکءِ تہ ءَ اَت ءُ پہ راج ءَ جُہد ءَ اَت، آ بے توارانی توار اَت ءُ نا اُمیتانی اُمیت اَت پمیشکا بانک بلوچ راج ءَ لمہ ءِ نام دات۔
اے اُمبر ءَ بہ گِندے جِنکے وتی زاتی زِند ءِ باروءَ بہ جیڑ ایت ءُ وتی زِند ءَ وشی ءُ واھشتاں پہ ندر بہ کنت بلے بانُک انچیں انسانے اَت کہ آہی ءِ دل ءُ دماگ ءِ تہ ءَ بلوچستان ءَ جاہ کُتگ اَت ءُ آ پہ بلوچ راج ءَ زِندگ اَت۔ بانک ءَ گوشے مزن نامیں شہزانت سارتر ءِ فلسفہ ھکیگیں رنگ ءَ عمل کُتگ اَت کہ زِند چی یے ءُ چی پیم گوازینگ بہ بیت۔اگاں تر اسارتر ءِ فلسفہ پہمگی اِنت گڑا بانک ءِ پگر ءُ فلسفہ ءَ گوں نزیکی بہ کن گڑ ا ترا سما بیت کہ اے کارست ءَ ہما نہ بیتگیں کتگ کہ من ءُ تو ہزار رند ءِ جیڑگ ءَ پد ہم آ عمل ءِ نزیکءَ ہم اتک نہ کن ایں۔کتابانی تہ ءَ کہ تو ” مات ” کتاب ءَ وانے بلے اد ءَ بانک ءَ میکسیمم گورکی ءِ مات گِدار چو عملی پِڑ ءَ آورت ءُ پیش داشتگ کہ جہدکارءَ پہ زمین ءَ چوں بیگی اِنت۔
بانُک اَت، مہکمیں کلاتے اَت، روچے یک بلوچ میتگے ءَ پہ مھلوک ءَ پنت دیگ ءَ تچگ ءَ اَت، مردمانی ہمک ڈولیں گپ ءُ کوتاہی سگیتے بلے دیم ءَ روان اَت، بدواہانی چماں کُنٹگے اَت ءُ بلوچ ءِ چماں درپشوکیں استالے اَت۔ مرچی آئی ءِ پگر ءُ عمل ءِ ساڑایگ ءُ آئی ءِ سر ءَ چار لبز نبشتہ کنگ ءُ دو گپ گوشوک بہ گِندے باز در بئیت بلے بئے ہما اِنت کہ بانک ءِ گوازینتگیں سیاسی زِند ءَ وتیگ بہ کنت ءُ ھکیگیں دروشم ءَ آئی ءَ گوں انساپ کنان ءَ وت ءَ مہکم بہ کنت ءُ جہد ءَ وتی کرد ءَ پیلو بہ کنت۔ بانک کہ بلوچ جہدکارانی مات اِنت ،آہی ءَ پُشت ءَ دراوکیں ہمک کارست ءَ سما کنگی اِنت کہ آ بانک ءِ یکیں داتگیں فلسفہ ءَ گوں ھک ءُ دل بہ جیڑ اَنت ءُ وتیگ بہ کن اَنت آئی ءِ ارواہ ءَ را سارتیں گینے رس ایت۔آئی ءَ بلوچ زال ئے واستہ ہما راہ پچ کتگ اَنت کہ آ مئے کوہن ءُ کدیمیں دود اَنت، بانک ءَ بلوچ زالبول ءَ اے درس داتگ کہ پہ راجی مکسد ءُ راجی جُنز ءِ ہاترءَ ہمک ڈولیں گرانی ءُ جنجلاں چہ پشت دیگی نہ اِنت بلکیں چو البُرز ءِ کوہ ءَ مِک ءُ نیلیں زر ءِ ڈول ءَمزن بیگی اِنت۔
بانُک اَت کہ ڈیھ ءِ مہر ءَ آ بُرت ءُ ہپت دریا پُشت سر کُت ، درانڈیھ کُت ، وتی ڈیھ ءُ زمین ءَ چہ سِست، چہ زمین ءِ مہلبیں کوش ءَ زبہر کُت بلے آئی ءِ گوں زمین ءَ انچیں مہرے اَت کہ ہپت دریا دیر روگ ءَپد ہم آدوبر اتک ءُ زمین ءِ دلبند ءَ تمپ ءِ مہلبیں ھاکءِ امبازاں پہ مدامی واب اِنت۔آتمپ ءِ دلبند ءَ واب اِنت ءُ آئی ءِ سریناں کُلبر اِنت کہ مہلبیں کوش ءَ گوں ھمبلانی کلوہاں بانُکءَسر کنگ ءَ اِنت ءُ پادینان مزن بند اِنت کہ آئی ءِ دردوکیں آہوانی برمش ھاکءَ گوں سپر کنان ءَ بانک ءَ گوں زیمراں ملار کنگ ءَ اِنت۔
مرچی بانک جسدی دروشم ءَ مئے ہمراہ نہ اِنت بلے آئی ءِ پِگر ءُ کُرتناں انچیں کاروانے رُمبیتگ کہ اے کاروان گیش مہکم ءُ گیش توانا بیان ءَ دیم پہ مِنزل ءَ جُنزان اِنت ءُ بانُک چو مدامی ڈول ءَ اے کاروان ءِ رہشونی ءَ کنان ءَ اولی سرْپ ءَ اوشتوک اِنت۔
