ھالد ھسینی ءِ گدار
A thousand Splendid Suns
چمشانک: عدنان فقیر
سہبیگیں شنگ بوتگیں اکس ءِ تہ ءَ یک مردینی جونے زاہر اَت، یا بوت کنت زالبولی
آ انچو کَپ کَپ ءُ ژانگول کَنگ بوتگ اَت کہ پورا ھوکّ ئے (سؤّرے) جونے۔
بلے دومی نیمگ ءِ جون پَکّہ لہتیں زھگی جون اِتاں ءُ یک لوگے ءِ پُشتی نیمگ اَت، چہ تراکے ءِ سوب ءَ لوگ ءِ سینگ دِرتگ ءُ ٹُنگ ٹُنگ اَت ءُ ھما نیم ءَ کہ لوگ ءِ مھمان جاہ اَت اودءَ انگت مُرگانی پِنجرئے لونجان اَت ءُ آہی تہ ءَ نیم مرگیں شانتلے ءِ چم منی سینگ ءِ توپک ءَ سک اِتاں۔۔۔
سپاہیانی شہر ءَ مان رِچگ ءَ چار کلاک پیش من ہمے ٹِکّ ءَ اِتاں کہ انوں آں بلے چار کلاک ءِ تہءَ چیزے اینچو مَٹ بوت کنت اے من مرچی ءَ پیسر نہ جیڑ اِتگ اوں بلے مرچی گندگ ءَ اِتاں ءُ نوں من زاناں کہ ھچ رنگ ھچ چیز ھچ سہت ءُ دمان یک پئیم ءَ اوشتات نہ کنت۔
اے اکس گوں ہمے کسانیں نبشتہ ءَ من یک ماہی انگریزی تاکے ءَ دیستگ ءُ ونتگ اِتاں بلے نوں بیھالاں کہ کجام تاک اَت بلے ہمے اکس ءُ کسہ انگ ءَ مجگ ءَ تاجگ اَنت ءُ مرچی کہ من ھالد ھسینی ءِ گدار a thousand splendid sun ءِ وانگ ھلاس کت داں اے اکس ءُ کسہ دوبر نوک بوتاں چیا کہ اے دوئیں کسہ اوگانستان ءِ ئیگ اَنت۔
ھالد ھسینی اے دور ءِ شوکیں نبشتہ کارے جھت ءَ زانگ ءُ پجارگ بیت ءُ آ چہ وتی گدار the kite runner ءِ سبب ءَ چہ باز نامدار اِنت اے گدار ھالد ءِ گدارانی تہءَ masterpiece ئے کہ آ چہ مھر، کَھر، بیر گیری،جنگ ءُ دگہ بازیں ھمے رنگیں جاورانی شوکیں درشانے۔
ھالد ءِ اے گدار بزاں a thousand splendid sun اوگانستان ءِ ڈنی ءُ تھی جاور ءُ گوستانک ءِ سرءَ بازیں ھبرے دیم ءَ کاریت۔
اے کسہ ءِ پِلاٹ 1960 داں 2000 ءِ اوگانستان ءِ جاورانی گِرد ءَ چکریت۔
اے کتاب ءِ کسہ اوگانستان ءِ کھول، دودمان، ربیدگ ءُ اوگانیانی مٹ بوھوکیں زندمانی ءِ اکسے۔
ھالد گوں وتی کسھی زبان ءَ اوگانستان ءِ وڑیں جنگ آماچیں استانے ءِ داستان ءَ باز شوک درشانیت۔ آھانی پہ اوگانستان ءَ ایمنی ءِ واھشت، جنگ ءِ ھلاس کَنگ ءِ واھشت ءُ اوگانستان ءَ تچکیں راھے ءَ پِرّینگ ءِ واھشتاں زیبائی ءَ گوں دیم ءَ کاریت۔
سویت ءِ اُرش ءُ آھانی اوگانستان ءِ سرءَ کبزہ ءِ بابت ءَ بازیں ترانے کنت، مجاھدینانی جنگ ءُ پدا تالبانانی پہ زور آھگ اوں کسہ ءِ بھر اَنت۔ گورنمنٹ ءِ آؤرتگیں جتا جتائیں مَٹّی ءُ پدا آھانی مھلوک ءِ سرءَ سان آں آ دلکشی ءَ ھیالی کسہ ءَ مانگیجیت ءُ دیم ءَ روت۔
اوگانستان ءِ گوستانک ءَ ابید کتاب ءِ کسہ اوں باز زیبا اِنت۔ اے کتاب ءِ کسہ ءِ جند دو جنکانی سرءَ اِنت کہ اے دوئیں جنک کتاب ءِ مستریں کردار (مین کِریکٹر) اَنت کہ آھانی تہءَ یکے ءِ نام مریم ءُ دومی ءِ نام اِنت لیلیٰ۔
ساری ءَ ما مریم ءِ کسہ ءَ کاریں کہ آ یک ازگاریں مردمے ءِ ھرامی ئیں زھگے ءُ آہی مات ءِ نام اِنت نانا کہ آ ھمے ازگاریں مرد ءِ لوگ ءَ کاردار بوتگ۔ مریم نوں مزن بوتگ ءُ پانزدہ سال ءِ امر ءَ رس اِتگ ءُ امر ءِ اے پانزدہیں سال آہی ھمے گس ءَ گوزاینتگ اَنت کہ اودءَ آہی پت(ھما کہ آہی مات ءِ مرد نہ اِنت) برے برے ھمے لوگ ءَ آہی چارگ ءَ کئیت اِنت ءُ اے ھبر آہی مات ءَ دوست نہ بیت، آ مدام مریم ءَ یک بے پتیں زھگے ءِ وڑءَ پیش کئیت ءُ آہی ءَ گشیت کہ یک ھرامی ئیں زھگے ءِ بھت ءَ مدام رنج ءُ تورشت بیت آ ھچبر وش ءُ شادان بوت نہ کنت۔
گڑا بیت چو کہ مریم ءِ پت یکروچے آہی ءَ وتی لوگ ءَ بارت گوں کہ اودءَ آہی ھکیگیں جن ءُ چک اَنت ءُ اودءَ اوں گوں مریم ءَ یک ھرامی ئیں زھگے ءَ ابید ھچے ھساب کَنگ نہ بیت ءُ گوں ھمے درد ءُ رنجاں آ وھدے واتر وتی گس ءَ وتی مات ءِ گورءَ کئیت داں آ گندیت کہ آہی مات ءَ وتارا پاھو داتگ ءُ اے پہ آہی ءَ چِد ءُ مستریں تورشتے بیت ءُ اے وئیل ءَ پد مریم ءِ پت(ناھکیں) چیزے وھد ءِ واستہ آہی ءَ وتی ھما لوگ ءِ مھمان جاہ ءَ جاہ دنت کہ اودءَ آہی ھکی ئیں جن ءُ چک اَنت۔
مریم ءِ اے لوگ ءِ آرگ ءَ پد ازگاریں مرد ءِ جنین مدام ھمے جیڑگانی توک ءَ بیت کہ اے جنک چوں چہ اے گس ءَ در کَنگ بہ بیت گڑا گڈسر ءَ آ اے جیڑہ ءِ توجیل ءَ پہ مریم ءَ یک بچکے درگیج اِیت کہ مریم گوں ھمیشی گوما سانگ دیگ بہ بیت کہ آ بچک ءِ نام بیت رشید، پدا زوتاں رشید ءُ مریم ءِ آروس کنائینگ بیت ءُ اے پہ مریم ءَ یک وشیں ھبرے بیت چیا کہ آ جیڑیت منی وڑیں یک بے پتیں زھگے ءَ یک کانودی ایں مردے بہ بیت تاں بگندے پہ من اے زندمان کمو وش تر بہ بیت۔
گڑا بیت چو کہ دوئینانی آروس کَنگ بیت ءُ مریم ءُ رشید آروس ءَ پد دیم پہ کابل ءَ رو اَنت۔
کابل ءِ جاور اے وھد ءَ( گدار ءِ ھما سٹنگ ءِ ھساب ءَ کہ 1959 ءِتالبان ءِ زمانگ اِنت) چہ اوگانستان ءِ آ دگہ جاھاں چہ شوکتر بنت ءُ اودءِ مردمانی جیڑگ ءُ ھیال کَنگ ءِ سنچ ءَ چہ اوگانستان ءِ اے دگہ جاہانی مردماں گیش دیمروئی کتگ۔ گڑا مریم اوں ہمے جیڑیت کہ منی مرد بزاں رشید کہ کابل ءِ جھمنندے بلکیں چہ اوگانستان ءِ اے دگہ جاھاں نندوکیں مردماں مستریں ھیالے ءِ واھند اِنت۔
بلے چو نہ بیت۔
رشید اوں چو لس مردمانی وڑءَ گوں مریم ءَ پیش کئیت بزاں آھی ءَ ابیدِ بُرکہ ءَ لوگ ءَ ڈن درآھگ ءَ اوں نئیلیت ءُ دگہ بازیں انچیں جَھل پگریں ھیالاں گوں آہیءَ پیش کئیت۔ رشید اوں مریم ءَ یک sex machine ئے ءِ رنگ ءَ کارمرز کنت ءُ مدام ھمے گشیت کہ منا چہ ترا بس زھگے پکار اِنت مریم اوں بزگ جھد کنت کہ آھی ءَ زھگے بہ بیت بلے ھپتمی رند ءَ اوں آھی زھگ چِلَّگ بوگ ءِ وھد ءَ کپیت ءُ زوال بیت۔
رشید ءِ نوں ھما نزیکی کہ کسانیں کچّے ءَ گوں مریم ءَ بوتگ آ اوں ھلاس بوھان بیت ءُ آ مدام آہی ءَ گوں لَٹ ءُ زاھاں مان بندگ بندات کنت۔
ءُ نوں بندات بیت لیلی ءِ کسہ کہ آ رشید ءُ مریم ءِ ھمساھگ ءِ زھگ اِنت لیلی اوں نوں مزن اِنت ءُ وانگ ءَ اِنت بلے نوں کابل ءِ جاور اوں ھراب بوھان اَنت بلے ھمے میان ءَ لیلی ءَ گوں تارک نامیں بچکے ءَ مہر بیت بلے تارِک اوگانستان ءِ ھرابیں جاوراں چہ بیزاری اِنت ءُ آہی جھد ھمیش اِنت کہ آ وتی کھول ءَ بزوریت ءُ ادءَ چہ بِہ تچیت ءُ ھما روچ ءَ کہ تارک سَوَڑگ کنت کہ من چہ ادءَ در کپاں ھمے روچ ءَ آھی ءُ لیلی ءِ میان ءَ وپت ءُ واب ءِ موسمے سر کشیت ءُ آ دوئیں وپت ءُ واب کن اَنت۔
اے میان ءَ لیلی ءِ کھول اوں ھمے چار ءُ بیچار ءِ توک ءَ بیت کہ ما چوں اے نگیگیں جاوراں چہ وتءَ بِہ رکین اِیں ءُ ادءَ چہ دربیا ئیں بلے ھمے نگیگیں جاورانی میان ءَ یکروچے بمب تراکے بیت کہ آھی سبب ءَ چہ لیلی ءِ مات ءُ پت دوئیں بیران بنت ءُ آھیءِ جند اوں سک ٹپّی بیت۔
گڑا رشید ءُ مریم کہ آھی ھمساھگ اَنت آھی ءَ وتی گورءَ کار اَنت ءُ آہیءِ ھیال داری ءَ کن اَنت۔ لھتیں روچ ءِ توک ءَ آ باز گِھتِر بیت گڑا رشید ( کہ ما ساری ءَ گشتگ اَت آ سکیں سِل ھیالیں مردے) لیلی ءِ لوگ ءُ جاگھانی لالچ ءَ ءُ وتی جنسی واھشانی پد ءَ لیلی ءَ پہ سور ءَ گواجارے دنت۔
لیلی کہ آھی ءَ نوں تارک ءِ ھرامی ئیں زھگ لاپ ءَ انت آ جیڑیت کہ منی زھگ ءِ پتے رسیت گڑا آ پہ آروس ءَ رازی بیت گڑا پدا دوئینانی آروس بیت ءُ مریم ءُ لیلی ءِ سیادی ھپوکی ءِ دروشم ءَ زوریت ءُ آھانی ھپوکی جنگ بنا بنت گڑا ھمے میان ءَ لیلی کہ آ ساری ءَ چہ لاپ پُر اَت چِلَّگ بیت ءُ جنکیں زھگے ءِ مات بیت کہ آھی زھگ ءِ نام ازیزا ایر کَنگ بیت۔
ازیزا نوں مریم ءَ اوں سک دوست اِنت چیا کہ آ بزگ ءَ ساری ءَ اوں ھپت رند ءَ چک ءِ آرگ ءِ جھد کتگ بلے بے سوب بوتگ ءُ لیلی ءِ اوں اولی زھگ اِنت آھی ءَ گوں ازیزا ءَ اجبیں مھرے بیت ھمے ازیزا ءِ مھر ءِ سوب ءَ آ دوئینانی جنگ ءُ چوپ ھلاس بنت ءُ آ یکجاہ بنت۔
ھمے میان ءَ لیلی ءَ ھالے رسیت کہ تارک جاھے ءَ جھاد ءَ جَنگ بوتگ کہ آ گوں اے ھال ءَ سک تکانسر بیت ءُ ھمے روچانی میان ءَ رشید کہ چمپلانی دکانے ءِ واھند اِنت آھی دکان ءَ آس لگیت ءُ آھی مالی جاورھال سک نگیگ بنت ءُ ھمے جاورانی اندر ءَ لیلی ءَ چہ رشید ءَ بچکیں زھگے بیت کہ آھی نام زلمئی ایر کَنگ بیت نوں چو کہ رشید ءِ مالی جاورھال شر نہ اَنت آ دوئیں زھگانی ناز ءُ نَکرھاں برداشت کت نہ کنت ءُ آھانی تہ ءَ چہ یکے آھی ءَ چورھانی چار ءُ گُزار کنوکیں جاھے ءَ دیم دیگ کپیت گڑا آ ازیزا ءَ ھمانگو دیم دنت ءُ زلمئی ءِ ناز ءُ نکرھاں پورا کنت۔
چہ اے وئیل ءَ دوئیں مات بزاں لیلی ءُ مریم سک تکانسر بنت بلے ھمے میان ءَ یک ھبرے دیم ءَ کئیت کہ آ گدار ءِ climax اِنت آ ایش بیت کہ تارک ءِ ھال کئیت کہ آ زندگیں ءُ آھی مرگ ءِ ھال دروگے بوتگ ءُ ھمدءَ یکروچے تارک لیلی ءِ لوگ ءِ دروازگ ءَ ٹُکیت ءُ آھان ءَ ھال دنت کہ آ نہ مرتگ بلکیں پاکستان ءَ بوتگ ءُ انچو کہ آ دروازگ ءَ چہ تہءَ کئیت ءُ لیلی ءَ گوں گپ ءُ گالی بیت داں رشید اے جاور ءِ گندگ ءَ گوں وتارا داشت نہ کنت ءُ سک جزباتی بیت ءُ لیلی ءَ ماں گردن گِپت ءُ آھی ءَ جَنگ بندات کنت ھمے جنگ ءُ چوپ میان ءَ مریم بَردے چست کنت ءُ رشید ءِ سَرگ ءَ جنت ئے کہ آ ھما جاہ ءَ ساہ دنت۔
نوں جاور اشیں کہ تالبان ءِ واجھی اِنت ءُ اے جاورانی توک ءَ دو جنین ءِ اے وڑیں کیسے ءَ سوبمند بوھگ سک گران اِنت۔
گڑا مریم اے کُلّیں اِلزاماں منّیت ءُ وتی سرا کیساں زوریت کہ اشی سبب ءَ آھی ءَ پاھو ءِ سزا دیگ بیت ءُ ھمدءَ آ تارک ءُ لیلی ءَ گشیت کہ شما دوئیں زھگاں بزور اِت ءُ ادا چہ در بِہ کپ اِت۔
لیلی ءُ تارک دوئیں زھگاں زور اَنت ءُ پاکستان ءَ کاینت ءُ چیزے سال ءَ ھمودءَ جھمنند بنت بلے پدا کہ کابل ءُ اوگانستان ءِ جاور کمو گِھتِر بنت داں واتر ھمودءَ رو اَنت ءُ یک شادانیں زندمانے گوازینگ بندات کن اَنت۔
اے a thousand splendid suns ءِ کسہ اَت کہ اشی اندر ءَ بازیں دردناکیں وئیل ءُ کسہ شمارا دست کپیت کہ آھاں چہ چیزے ما ادءَ شمئے دیم ءَ آؤرت بلے اشانی گیش پھمگ ءُ زانگ ءِ ھاترا شمارا کتاب ءِ جند وانگ کپیت کہ اودءَ شما زانت کن اِت کہ اوگانستان ءَ زالبولانی گوما چونیں زوراکی کَنگ بوتگ ءُ اوگانستان ءِ باروا ھاس بازیں چیزے شمارا پہ دربرگ ءَ رسیت کہ تالبان ءِ ھاکمی زمانگ ءَ اودءَ چونیں جاور بوتگ اَنت
