جُرت ء آشوب
نمدی یے پہ ڈاکٹر ماہ رنگ ءَ
،جرت ء آشوب ماہرنگ بلوچ
امیتیں تو جوڈ ءُ وش بئے، من اے روایتی جست ءَ ترا نہ کناں سنگت، پرچاکہ من سدکاں تو چو کوہ ءَ مہکم ءُ چو ھکیگیں جہدکارءَ تمرد بئے۔ اے سہتءَ کہ من اے کاگد ءَ پہ تو نبشتہ کنگ ءَ آں نہ زاناں ترا کجام جاوراں اے سر بیتءُ کدی سر بیت بلے ترا چِزے نبشتہ کنگ ءَ آں۔
منءَ تئی ہما کسانی ءِ تامربندے دیم ءَ کپت کہ تو پہ وتی قبلہ ئیں ابا جان ءَ زہرشانی کنان ءَشال ءِ دگانی سر ءَ چہیانٹ ءُ اوگام جنگ ءَئے، کسے اگاں ہمے کسانیں تامربند ءَ دلگوشیءُ ہیرتی ءَ بہ چار ایت داں آئی ءَ تئی دلیری ءُ جرت گندگءَ کئیت ءُ زانت کنت کہ تئی زبان ءَ چہ دراتکگیں یک یک لبزے چو ٹوپ ءَ بدواہانی سر ءَ کپ ایت۔ تئی چیہانٹ انچو بُرز ءُ تونگر اَنت کہ ارش ءَ سُرین انت ءُ مہلوک ءِ جگراں دران ءَ دل ءَ لگ اَنت۔ کئے ءَ گوشتگ کہ ہما گونڈل کہ زی پہ وتی ابا جان ءِ آجوئی ءَ دگانی سر ءَ اَت مرچی آئی ءِ جندد ہما زندان ءَ بندیگ بیت،بلےہو راجی جُہد اِنت کہ کردگار کنت۔ آشوب چونیں عملے کہ انسان ءَ کجام پیم ءُ چوں مہکم ءُ تونگر کنت، آئی ءَ را آس ءَ چہ گوازین ایت ءُ کُندن کنت، آئی ءَ ہما راستی ءِ گندگ ءِھمت ءَ دنت کہ آ راستی ءِ چیر دیگ ءَ پہ زالم دنیا ءُ جہان ءِ دروگاں بند اَنت ءُ زالمی کن اَنت۔ بلے یک گپے ہست کہ اے سکی ءُ اڈانداں ہرکس اوپار کُت نہ کنت۔ اے کشک ءَ بازینے اتکگ ءُ گوستگ، اے راہءَ بازیں ادارُکی ہمراہے اتکگ ءُ دمانے جلگ ءَ پد وتی راہ ءَ شتگ بلے تئی ڈولیں دلیریں جہدکار ہم اتکگ کہ چو کوہ ء البُرز ءَ مہکم ءُ سکیانی دیم ءَ اوشتاتگ اَنت ءُ سر اِش جہل نہ کتگ۔
ڈاکٹر، ترا دگہ ہالے ہم دیگ لوٹاں کہ تئی بندیگی ءَ چہ بلوچ راج چنچو ہزیتگ ءُ گمیگ اِنت بلے آہاں توکل دور نہ داتگ۔ ھرکجا بلوچ زلبلول، جنین ءُ مردین، پیر ءُ کماش ءُ گونڈل پہ تو پاد اتکگ ءُ تئی آجوئی ءَ پہ جہد ءَ اَنت۔ مردمانی گمیگ ءُ ارس شلینگ ءِ گپ ءَ من نہ کناں کہ اے مہلوک پہ تو چنچو ارس شلینگ ءَ اِنت بلے گوں تو یک کسہے کناں۔
منی سر ہمے زیتاں بلوچستان ءِ کوہ ءُ کوچگی میتگے ءَ یک زیارتےءَ کپت ، اے زیارت ءَ بازیں مہلوےکول کنت ءُ کئیت دوا ءُ پریات کنت۔ مئے کہ اے دوارجاہ ءَ سر کپت داں گنداں ہمود ءَ یک پیریں زالے نشتگ ءُ دوا ءُ پریات کنگ ءَ اِنت۔ برے دستاں زمین ءَ جنتءُ گریت ءُبرے دستاں آزمان ءَ شہار دنت ءُدوا لوٹ ایت۔ من کمو نزیک ءَ شُتاںءُ بلی جُست کُت ” بلی تو پرچا چو پریا ت کنگ؟ تئی زہگے نمیران بیتگ یا زندانیگ اِنت؟”
آئی ءِ چہ آپلُکیں چماں من ءَ چار ایت ءُ درائینتے ” اَبلی منی زہگ ءُ رہشون ماہرنگ لجوزءُ زالما ں بندیگ کتگ ءُباریں کجا چونیں زُلم سگگ ءَ اِنت، من کول کتگ کہ داں وہدے منی زہگ ماہرنگ یلہ نہ بیت من پیر ءُ درگاہانی سر ءَ نشتگاںءُ زیارتانی میارآں۔”
دیمترءَ چہ وتی دِرتگیں گشان ءَ وتی شلوکیں ارساں ساپ کنان ءَ درائینتے” ماہ رنگ مئے واستہ بند اِنت، ما چوں ایمن وپت کن ایں، من ءَ لہتے گوش ایت بَلی تو گنوکے بلے ہو من گنوکاں، ساریں مردم چوش نہ کنت، بلے۔۔۔” آئی ءِدپ ءِ گپ درائگ ءَ نہ اِت اَنت ، من ماتی ءِ سر ءَ دست سمارتءُ گوں آپلُکیں چماں آچاریت نہ کُتءُ رُکست کُت۔ پدا من ءَ ہمود ءَ یک مردے ءَ ہال دات کہ اے پیرزال ءَ پہ ماہرنگ ءِ آجوئی ءَ کول کتگ ءُیک ماہ ءُ بیست ءُ پنچ روچ اِنت کہ اد ءَ اتکگ ءُ نِشتگ ءُ ءُ پریات ءُ زاری ءَ اِنت۔
دگہ ہم کسہے ترا گوشاں، ہمے زیتاں من دیم پہ شال ءَ سپر ءَ اِتاں، منی کش ءِ سیٹ ءَ یک ماتے ءَ گونڈوئیں جنیکوئے گون اَت۔ آ نام ھُدا چالاک ءُ وژروہیں زہگے اَت۔ اُمبرئِے کساس شش سال بیتگ اَت ءُ سئے تبک ءِ نودربرے اَت۔ من وہدے جُست کُت “تو مزن بئے چی یے بئے؟”
یکیں دمان ءَ پہ پھر دروئنتے،
“ڈاکٹر ماہ رنگ ءِ وڈیں ڈاکٹرے باں۔”
چرے گپ ءَ چہ من نہ زانت کہ آئی ءَ چی پسو بہ دیاں، تہنا دپ ءَ درتک “اڑےکُربان، کُربان۔”
من کہ جُست کُت ماہ رنگ پرچا بئے؟
دروئنتے ” ماہ رنگ مئے رہشون اِنت، مئےتواراِنت، مئے واستہ جنگ ءَ اِنت، مئے واستہ بندیگ اِنت پمیشکا من دگہ ماہ رنگے باں ءُ وتن ءَ پہ جہد کناں۔”
اے گپ ءَ بگندے ترا سما بہ بیت کہ تو چنچو مردم رودینتگ ءُ تربیت کتگ،تئی جہد ءُ پگر ءَ چنچوبر کتگ، اے راج پہ ترا چنچو اوشتاتگ ءُ پہ تو چنچو لوٹوک اِنت۔ پیر ءُ کماشاں بہ گِر داں زہگ ءُ چکُاں درا، دُرست تئی جرت ءَ چہ دلیر ءُ جرتمند بیتگ اَنت ءُ پہ پھر گوش اَنت کہ آ ڈاکٹر ماہ رنگ جوڈ بنت۔ تو ہردے وش ءُ سلامت اتکے، ترا گونڈل ءُ پیریں بلُک ءِ کسہاں شرتر کاراں ءُ آہانی گِپتگیں اکساں ترا پیش داراں۔
ڈاکٹر تو زانے؟ تئی جند گوں سنگتاں وَ زندانیگ اِنت بلے تئی جہد ءُ جرت ءَ باروٹیانی واب ھرام کتگ، اشانی بے ھیریں سروک گُباں گوات دئینت ءُ کائنت رسانکدر ءِ دیم ءَ انچو گشتانک دئینت گوشے زاناں گُب گوات دیگ ءَ چہ راستی چیر تر ایتءُ آہانی زالمی باج بارت، اشانی کُکار ءُ گُبانی گوات دیگءَ چہ زانگ بیت کہ تئی جہدءُ عمل ءَ اے چنچو بے آرام کتگ اَنت۔ تو گندے چو الہان کنے ءُ دیم پہ دیم بدواہاں گوشے ءُ آہاں شودے، تئی ہمے توار کہ ارش ءَ سُرین اَنت،ترا مرچی سانکلانی بندیگ وَکتگے بلے تئی گُشتانک بدواہانی پاداں روچ ء مرچی ہم لرزینگ ءَ اَنت۔ آہاں تئی ہلاپ ءَ یک بلاہیں دروگ بُریں ءُ پروپگنڈہ برگیڈ ئے آورتگ ءُ اوشتارینتگ، بلے اے بے اگل ءُ سُرنا دروگبندگ ءَ دمان ءَ گرگ بنت پرچاکہ بلوچاں گوشتگ” دروگ ءِ بُن ٹُنگ اِنت۔”
زوراورانی دیم ءَ اوشتوک ءُ آہاں چم پیش داروکیں زال ماں دنیا ءِ دپتر ءَ سک باز اِنت کہ آہاں دژمن ءِ ہلاپ ءَ دلیری ءُ تمردی ءَ گوں جہد کتگ ءُ وتی مہلوک ءِ رہشونی کتگ کہ آہانی تہ ءَ فلستین ءِ شادیہ ابو غزالہ ،مصر ءِ اسماء محفوز،ہندوستان ءِ ارونہ آصف،وتنام ءِ نیو تھی ننہایاکہ روس ءِ الینا ستاسواءُ نادیزداکرپسکایا بہ بیت ، ہما زالبولیں رہشون بیتگ اَنت کہ آہاں وتی راجی آشوب دیم ءَ بُرتگ ءُ مہلوک ءِ مچ کنگ، سیاسی کنگ ءُ ادارہ ءِ جُزینگ ءَ وتی مزنیں کردار پیلو کتگ اَنت۔اسماء محفوز کہ وہدے مصر ءِ آزاتی چوک ءَ کئیت ءُ چارراہ ءِ سر ءَ اوشت ایت ءُ اہد ءِ فرعون ءَ بیھار دیان ءَ وتی مہلوک ءَ گوں دیم پہ دیم بیت ءُ آہاں پہ آشوب ءَ سکین دنت، ہمے گشتانک بنت کہ اشانی توار انچو بُرز بیت کہ زوراوریں ھُگمرانانی گوشان کَر کن اَنت ءُ آوکیں آشوب ءِ راہ ءَ گِشین اَنت۔ کرپسکایا ءِ ہمت ءُ جرت کہ بالشویک پاٹی ءَ مہکم کنگ ءُ آشوب ءَ سوبین کنگ ءَپہ چوں ءُ چےپیم اوشت ایت ءُو تی مہلو ک ءَ سکین دیان ءَ پہ آہاں نمیرانیں امیتے جوڈ بیت۔ نہ زاناں ترا کجام آشوبی کردار ءِ کسہ ءَ بہ کناں، لڑ دراج اِنت بس ہمے گوشاں کہ اے زیکیں آشوبی جہدکار بیتگ اَنت کہ آہانی جہد ءِ بروردءَ مرچی آہانی چاگرد ءَ انسان سارتیں ساہے کشگ ءَ اَنت، اے ہما سرانی جرت ءُ ھمت بیتگ کہ آشوب ءُ آشوبی جہدکار یک دمانے ہم نا امیت بیگ ءَ نہ اِشتگ اَنت۔ اسل ءَ آشوب گران ءُ دراجیں عملے ، دم برائینوکیں جُنزےبلے آئیءِ بر انچیں یک بانداتے بکشائینت کہ آوکیں سداں پدریچ آہی ءَ چہ سیراپ بیت ءُ یک پُر ایمنیں چاگردے ءَ زند گوازینت کنت۔
کریمہ ءِ گپ ءَ بہ کناں یاکہ کمبر جان ءِ ، کمبرہما دلیریں نرمزار کہ آشوب ءِ چُک بیت، آشوب ءِ تہ ءَ رُد ایت ءُ پاد کئیت ءُ یک انچیں تمرد ءُ دلیریں جہدکارے بیت کہ آئی ءِ کرتناں چہ دژمن ءِ شپ ءِ واب ھرام بنت ءُ روچ ءِ آرام۔ آ زندانیگ سگ ایت، ازیتءُ بہتام وا بئے نہ اَنت بلے ھرامیں کہ سہتے وتی جہد ءَ چہ بجگ ءِ نام بہ گِپت۔ بانک اَت کہ مند ءِ کوچگاں بہ گِر داں بلوچستان ءِ سرجمیں شہر ءُ کیلگاں آشوب ءِ بیرک ءَ گوں بلوچ مہلوک ءِ مہکمیں رہشونی ءَ سپر ءَ اَت۔آئی ءَ چے پیم تُرسینگ ءُ جہل جنگ ءِ پندل سازگ بوت بلے آئیءِ ھمت چو مزنبند ءَ مہکم اَت ءُ زوراکیانی دیم ءَ اوشتاگ اَتءُ اے راج ءَ باور کنائینت کہ ھمتی ءُ تاگتوریں جہدکارءَ چوں بیگی اِنت۔
ڈاکٹر، ترا سما بہ بیت کہ تئی زندانی ءَ چہ بلوچ جہدکار دمانے ہم دم نہ بُرتگ اَنت، تئی پگری ہمبل ءُ ہمراہ مہکمی ءَ مہلوک ءِ تہ ءَ نشتگ اَنت ءُ سیاسی سنگر ءَ نہ تہنا دیم ءَ بران اَنت بلکیں گیش مہکم کنان ءَ سپر ءَ اَنت۔ صبیحہءَ گوں نزوریں بالاد ءَ مزن مزنیں زمہ واری وتی کوپگاں زرتگ ءُ توکل ئِےچو باتیل ءِ کوہ ءَ بُرز ءُ بلند اِنتءُ بلوچستان ءِ میتگ میتگاں گردان ءَ بلوچ مہلوک ءَ سیاسی تربیت دیان اِنت۔ تو بگندے نہ زانتگ کہ شمارا ابید صبیحہ چوں ادارہ ءِ کاراں نہ تہنا برجاہ دار ایت بلکیں ہما پیم یکشلاہ کاروان ءَ دیم ءَ بارت۔ تو وَزانے کہ صبیحہ سہتے ہم ھُشک ءَ نہ نند ایت، برے بہ چار نبشتہ کنگ ءَ اِنت، برے وتی سنگت ءُ بیلاں تربیت دیگ ءَ اِنت گڑا برے بہ چارمہلوک ءِ میان ءَ اوشتاتگ ءُ جورجوابی ءَ گوں گُشتانک دیگ ءَ اِنت کہ جگراں بُران انسان ءِ ارواہ ءَژامبلین اَنت۔ لجوزیں دُژمن آئی ءِ سر ءَ انچو دُرشک اِنت کہ آئی ءِپٹگ ءَ پہ شہر ءُ میتگ ئِے یک یک کتگ اَنت بلے تو زانے آئی ءَ وتی شوربندی ءَ ھُنراں چہ دُژمن انچو چپوئی داتگ ءُ وت ءَ رکینتگ کہ بدواہ ھُشک ءُ ھیرا ن اَنت۔ آئی ءِ پت ہم گار ءُ بیگواہ کنگ بیتگ ءُ تُرسینگ بیتگ کہ وتی چُک ءَ زور بہ دئے کہ راجی جہُد ءَ یلہ بہ دنت بلے تو وا زنے کہ ا ے ہما صبیحہ اِنت کہ سرئِے تُپنگ دار انت بلے آ وتی جُہد ءَ پُشت کنز نہ بیت۔ صبیحہ گیش مہکم اِنت ءُ راج ءِ رہشونی ءَ کنان اِنت۔
ہمے پیم تئی ہمبل ءُ ہمپگریں سنگت شلی ءَ جہد ءِ لیکہ زیران ءَ میتگ میتگاں گولان اِنت ءُ بلوچ جہد ءِ کلوہ ءَ بلوچستان ءِ کُنڈ کُنڈاں سر کنگ ءِ سپر ءَ اِنت۔اے گرانیں سہت ءَ ہم آئی ءَ بلوچ مہلوک ءُ زالبول یکجاہ کنان ءَ آہاں راجی جہد ءَ نہ تہنا سکین ءَ دیان اِنت بلکیں آہانی تہ ءَ ساڑی اِنت ءُ آہانی ٹپیءُ زہمیں ارواہاں تاہیردیان انت ، سر زاھر ءَ اڈاند ءُ جنجال دوردیگ ءَ پد ہم آ دمانے پُشت نہ کِنز اِتگ۔
نادیہ ءُ اقراء ءَ تئی فلسفہ زُرتگ چو مہکمیں کلات ءَ اوشتاتگ اَنت ءُ تئی گوں ہمراہانی آجوئی ءَ پہ ہمک ڈولیں پند بُرگ ءَ جاڑیگ اَنت۔ آبدواہانی دیم ءَ مہکمی ءَ اوشتاتگ اَنت ءُ شیرزالیں جہدکارانی پیم ءَ پہ راج ءَ اوشتاتگ اَنت۔ لُمہ جان وَ انچو مہکمیں کہ اینچو پیسر ءَ نہ بیتگ، آئی ءَ کہ تئی پیمیں بلوچے رودینتگ گُڑا آئی ءَ زانتگ کہ آئی ءَ چنچو مہکم بیگی اِنت، پمیشکا آ پہ دِگراں سکینے جوڈ اِنت۔
مئے دلیر ءُ تیزیں ہزوُ ءِ کسہ ءَ وَ بِل کہ چوں ند ءِ وسیلہ ءَ ترندیں لبز ءُ نبشتانکاں چہ بدواہاں گوں جورجواب اِنت ءُ بلوچستان ءَ بیوکیں کُشت ءُ کوش ءُ بزگیاں پد پشت کپتگیں کسہاں چہ وتی لبزاں دنیا ءِ دیم ءِ آشکار کنگ ءَ اِنت۔ برے نوکیں کسہے گونے ءُ دنیا ءَ سر کنگ ءِ راہ ءَ وتی ند ءَ کاربندان اِنت۔
سنگت،اے سہت ءَ من کہ اے کاگد ءَ نبشتہ کنگ ءَ آں من ءَ مہاتمہ گاندھی، نیلسن منڈیلہ،فیڈل کاسترو، ھیربکش مری، گُلام مھمد، زاہدجان ءُ تئی کماش یات آئگ ءَ اَنت ک جیل ءُ زندانیءَ پد ہم وتی راجی پگر ءُ فلسفہ ءَ یک دمانے ہم پُشت نہ کِنز اِتگ اَنت داں سرسوبی ہمایانی بیتگ۔ فیڈل کاسترو گندے کیوبا ءِ آمدگس ءِ تہ ءَ اوشت ایت ءُ گوش ایت
‘ مرچی شما ہرچی گوش اِت ءُ کن اِت بہ کن اِت، بلے راجدپتر من ءَ وت گشین ایت ءُگوں من انساپ کنت۔”
ءُ پدا ما دیست کہ آ راجدپتر ءَ چوں گشینت ءُ راست کُت ءُ آئی ءَ وتی ھمت ءُ جرت ءَچہ دنیا ءَ باور کنائینت کہ دنیا ءَ بٹیسٹا ءِ ڈولیں چونیں ہم فوجی آمرے بہ بیت آ مہلوکی گھگیری ءُھک ءِ دیم ءَ داں دیراں اوشتات نہ کنت، الم پروش وارت۔ من زاناں تو ہم چہ اے درورءَ سد براں گیش مہکم ءُ دلجمےکہ اے زوراکیانی ساہیلیں جمبر الم روچےبلکیں زیت سِد اَنت ءُ راج دپتر اے جُہد ءُ اے راجءَ گوں انساپ کنت۔ اسل ءَ ایردست ءُ نزوریں راجاں گوں ہرکجا ہمے وڈ بیتگ،بلے آہاں وتی نزوری نزوری نہ من اِتگ ءُ موتک نیاورتگ بلکیں آشوب ءِ تہ ءَ گوں دانائی ءُ شعوری بنیات ءَ دیم پہ منزل ءَ جنزان کتگ۔
سنگت، ترا جرت ء آشوب ءِپنام ءَاے واستہ دیگ ءَآں کہ آشوب ءُ جنگ جتیں چاگرد ءَ تئی پیمیں جرتمند ءُ جور جوابیں سنگت من نہ دیست کہ آ چوں جرت ءَ گوں بدواہانی چمانی توک ءَ چم پیش دار ایت ءُ آہاں گوش ایتءُ دلیری ءَ گوں راستی ءُ ھک ءِ گپ ءَ کنت۔ انچیں زمانگے ءَ کہ مردم ءَ دو دانک گوشگ تُرس ایت ءُ انچیں ہست کہ چہ وتی ساھگءَ تُرس ایت بلے تو ہمے تُرس جتیں زمانگ ءَ وتی گپءَ نگد کنے ءُ ایر کنے کہ آئی ءَ چہ مزن مزنیں تاگتانی پاد لرز اَنت۔ ہما کار ءَ مردمے ہزار گپ ءُ دلیلاں چہ کُت نہ کنت بلے تو جرتءَ گوں وتی گپاں کنے ءُ بدواہاں پاشک کنان ءَ آہانی دلاں انچیں تُرسے دور دیے کہ آزندہاتی مِر اَنت۔ اے تئی جرت اِنت کہ آشوب ءَ یک نوکیں دروشمے داتگ ئِے ءُ بلوچ مہلوکءِ دلاں چہ تُرس ہلاس کتگ ءُ جرتءُ ہمت داتگ ئِےکہ آ زوراکیانی دیمپانی کنان ءَ وتی ءُ راج ءِتوار جوڈ بیتگ اَنت۔ ترا یات بیت کہ لہتے شپچراں گوشتگ اَت کہ اے جزباتی عمل اَنت، ءُ تئی ہمے گپ ” بلوچ راج جزباتی نہ اِنت بلکیں نظریاتی اِنت۔” ہو نظریاتی اِنت کہ ہزار پندلاں چہ دارگ ءَ پد ہم دمانے دم نہ بارتءُ گوں جرت ءَ برے تیرانی گڑا برے بیھارانی دیم ءَ اوشتاتگ ءُ مِک اِنت۔ اسل ءَ جزباتی گپ کمبر جان، واجو، جی ایمءُ بانک ءَ ہوار دگہ ہزار جہدکاراں ہم گو شگ بیتگ بلے وہد ءُ جاوراں مرچی ہرچیز پدر کتگ۔ ھیر اے گپاں بِل۔
بلوچستان اِنت، نااُمیتی اِنت، بازیں زُلم ءُ زوراکیاں پد بے وسی ءُ مایوسی ءِ جمبراں بلوچ سیاست مانپوشتگ۔ ہمک نیمگ ءَ ناامُیتی ءِ نہ کٹوکیں موتکے مردمانی دپ ءَ اِنت، سیاسی پڑ بے تواری ءِ مُجانی تہ ءِ اندیم اِنت۔ مہلوک وتی پت ءُ پیرُکی میتگاں یلہ دیگ ءَ اَنت ءُ لڑ ءُ بار ءَ شہر ءُ دگہ ہنداں لڑگ ءَ اَنت۔ ہما میتگ کہ آہانی ءُ آہانی پِت ءُ پیرُکانی ناپگ کل اِنت، مہلوک آہاں یلہ دیگ ءَ لاچار اِنت۔ ورنایانی برگ ءُ زندانیگ کنگ ءُ لہتے ءِ ژانگولیں ءُ تیرسُپتگیں جون ماں لدانی تہ ءَ دور دیگ ءِ عمل برجاہ اِنت، کتاب وانگ ءِ سر ءَ بندش اِنت، دکاندار گوں وانوکاں گرگ ءُ بندیگ کنگ بیگ ءَ اَنت، بلوچی کتابے ءِ دست ءَ کنگ ءَ گرگ بیگ ءِ سئے سئے ماہ بندیگجاہ ءِ شزا اِنت۔
گار ءُ بیگواہی وتی زوران اِنت ءُ آئی ءِ ہلاپ ءَ اوشتوک ءُ توار پر جنوک نیست۔ بازیں سیاسی سنگتے جنگ ءُ شہید بیتگ ءُ بازینے بے توار مُلک ءَ نِشتگ، بازینے ءَ وتی دست چِست کُتگ اَنت، بازینے نِشتگ کُپگ ءَ اِنت ءُ بازینے درانڈیھ بیتگ، درانڈیھانی تہ ءَ ہم تھر تھر ءِ درانڈیھی ہوار اِنت، کسے ءَ پہ بلوچ ءَ سنگرے مٹ کتگ بلے گیشتریں چہ تُرس تتکگ ءُ پہ وت سارتیں ساہگے ءَ درانڈیھی ءِ ازابی امبازاِتگ۔ دومی نیمگ ءَ مُلک ءَ مہلوک ءِ امُیت چو کندیل روک ءُ بلان اِنت بلے آئی ءِ گاسٹیل ہلاسی ءِ وڈ ءَ اَنت۔ سیاسی تبک چُرتے ءَ کپتگ کہ نی چوں بیت، کسے گوش ایت دوبر کار بیت کسے گوش ایت نی ہچ نہ بیت، کسے گوش ایت ما ردی کُتگ کہ تاوان وارتگ ءُ کسے گوش ایت ما ترند بیتگیں ءُ کسے گوش ایت جلسہ ءُ جلوس ءُجزباتی نعرہاں تاوان داتگ ءُ کسے دگہ نیمون ءُ اُزرے سازگ ءَ اِنت۔ بلے اے لنکُک چِست کنگ وتی سر ءَ نہ اَنت بلکیں ہرکسی لنکک دومی ءِ سر ءَ چِست بیگ ءَ اَنت، ہرکس وت ءَ پاک ءُ دومیگ ءَ بد گوشگ ءِ دُمب ءَ اِنت۔
اے سال کساس دوہزار شانزدہ ءُ ہپتدہ اِنت، رہے استان ءُ رہے بلوچ راج۔
بلے دومی نیمگ ءَ کس نزانت بلے لہتے نزانتکار، نابلد، گونڈو بنت کہ ناامُیتی ءُ چُرت ءَ چہ دیر پہ آوکیں باندات ءَ جیڑگ ءَ بنت۔ مردمانی چماں دیر سک دیر لہتے بے نام وتی فیصلہ ءُ عملاں چہ انچیں کارپد ایر کن اَنت کہ اے آوکیں وہد ءِ سیاسی جاورانی مٹ کنوک بنت۔
بازیں سر ءُ جہدکار بنت کہ ناامُیتی ءَ امیتی ءِ تہ ءَ مٹ کنگ ءِ جُرت کن اَنت ءُ وانگ ءُ زانگ ءُ چارگ ءَ پد اے ہوالہ ءَ عملی رنگ ءَ میدان ءَ دور کنگ ءِ فیصلہ کن اَنت۔ اے لڑ مزن اِنت بلے ہمے لڑ ءَ ہوار یکے بلوچ ءِ جُرتمند ءُ دلیریں رہشون ماہرنگ بہ زاں تو ئے۔
مرچی بازیں جہد، کُربانی ءُ ہمت ءَ پد بلوچستان ءِ سیاسی گراونڈ ءَ مہکمیں توار ءُ سیاسی زرمبشت ءَ وتی شاہ جتگ اَنت۔ دومی نیمگ ءَ بدواہاں ہم وتی زالمی گیش کُتگ ءُ ہچ پرواہ نہ دارگ ءَ اِنت۔
بلے اے ترندیں جاوراں چہ ما چنچو در بریں ءُ مہکمیں تاگتے جوڈ کنیں ،گوست ءِ پیم ءَ سنگر ءَ یلہ کنیں، وتر ماں وت ءَ بہتام جنیں یا شہمیں تاگتے جوڈ بیں اے نی مئے سیاسی زانشت ءُ لائکی ءِ سر ءَ اِنت۔
ھیر، اے نمدی مزن بیگ ءَ اِنت، سک دراج نہ کنانیں، اے رندی ہمنچو بس اِنت، دیم ءِ کسہاں دگہ روچے۔
مہکم ءُ جُرت ءِچیدگ باتے۔
تئی سنگت ءُ کستر ؛اُزیر بلوچ
دشت، کیچ ، بلوچستان
18 جون 2025
